Τα διεθνή χρηματιστήρια, μεταβολίζουν τα νέα από τις αποφάσεις της Fed και της ECB, σχετικά με το ύψος των επιτοκίων, τα νέα από τον πληθωρισμό και τους ασθενείς ρυθμούς ανάπτυξης, τα ισχυρά οικονομικά αποτελέσματα των εταιρειών τεχνολογίας καθώς και τις ειδήσεις για νέες επιχειρηματικές συμφωνίες. Και οι επενδυτές λαμβάνουν τις θέσεις τους.
Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που η επενδυτική κοινότητα εστιάζοντας πάνω στη χρηματιστηριακή καθημερινότητα, χάνει την ουσία των πραγμάτων όπως αυτή αποτυπώνεται στη μεγάλη εικόνα. Και η μεγάλη εικόνα ίσως και να δείχνει πως στις ΗΠΑ βρίσκεται εν εξελίξει, ένας ισχυρός βιομηχανικός αναπτυξιακός υπερκύκλος.
Την άποψη πως οι ΗΠΑ βρίσκονται μπροστά σε έναν παρατεταμένο παραγωγικό υπερκύκλο, που στηρίζεται κατά βάση στην προσπάθεια όλων των δυτικών κυβερνήσεων να απαλλαγούν από τον άνθρακα, καθώς και στην αναδιάταξη της παγκόσμιας παραγωγικής και εφοδιαστικής αλυσίδας, είχε εκφράσει ήδη από το 2022 ο Νίκολας Σνόουντον, επικεφαλής της αγοράς εμπορευμάτων της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs.
Ιστορικά, οι υπερκύκλοι βασίζονται στην αύξηση της τιμής των εμπορευμάτων και ακολουθούν μια ανοδική τάση για ένα χρονικό διάστημα που συνήθως υπερβαίνει τη δεκαετία.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Bank of America Private Bank και του Τζόζεφ Κουίνλαν, επικεφαλής της επενδυτικής στρατηγικής, το ύψος των μαζικών επενδύσεων στο χώρο της βαριάς παραγωγικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, έρχεται να μεταβάλλει ριζικά την εικόνα της αποεπένδυσης που κυριαρχούσε από το 2010 μέχρι και το 2020. Εκατοντάδες δισ. εισρέουν στα “megaprojects” της παραγωγής ενέργειας, των μπαταριών και των συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας, των ημιαγωγών, των ρομποτικών υποδομών και άλλων.
Σημαντικότατο ρόλο σε αυτήν τη μεταστροφή της αμερικανικής οικονομίας, έχει διαδραματίσει η υιοθέτηση μιας σειράς από επενδυτικά κίνητρα που νομοθετήθηκαν επί Προεδρίας Μπάιντεν, όπως είναι το “Inflation Reduction Act”, το “Bipartisan Infrastructure Law” και το “CHIPS and Science Act”. Το ευνοϊκό επενδυτικό πλαίσιο, δεν έχει οδηγήσει μόνο στην επιστροφή αμερικανικών βιομηχανικών μονάδων στη χώρα. Αλλά έχει προσελκύσει επενδυτές από την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Νότιο Κορέα, που επιθυμούν να μεταφέρουν τη βιομηχανική παραγωγή τους στο αμερικανικό έδαφος.
Οι κατασκευές νέων βιομηχανικών μονάδων στις ΗΠΑ υπερβαίνουν τα $180 δισ. σε ετήσια βάση, ανοίγοντας περισσότερες από 200 χιλιάδες θέσεις απασχόλησης. Ταυτόχρονα τα έργα δημοσίων υποδομών, όπως είναι για παράδειγμα η υπόγεια σήραγγα του ποταμού Hudson ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και το Νιού Τζέρσευ με κόστος κατασκευής τα $16 δισ., η γέφυρα Brent Spence ανάμεσα στο Κεντάκι και το Οχάιο που επιδοτείται με $250 εκατ. και το σιδηροδρομικό δίκτυο Railroad’s Union Pacific-North στο Ιλλινόι που επιδοτείται με $117 εκατ., συνθέτουν ένα πολλά υποσχόμενο πλαίσιο. Το Υπουργείο Μεταφορών των ΗΠΑ, μετά από δεκαετίες αποφάσισε να επενδύσει εκατοντάδες εκατομμυρίων στα οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα της χώρας για την αποτελεσματικότερη εκτέλεση του αυξανόμενου μεταφορικού έργου.
Οπότε διαπιστώνουμε πως ακόμα και στο ενδεχόμενο εμφάνισης ύφεσης, η ισχυρή παραγωγική βάση και το πρόγραμμα δημοσίων έργων θα την υπερκεράσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, η ζήτηση για επιπλέον τραπεζικές και εξωτραπεζικές χρηματοδοτήσεις, θα κρατήσει τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα. Σε υψηλότερα επίπεδα και με ανοδικές πιέσεις προς τον πληθωρισμό θα κινηθούν και οι αποδοχές των εργαζομένων, ειδικά των εξειδικευμένων. Και όλα αυτά θα είναι «ευχάριστα» προβλήματα, αφού θα εμφανίζονται μέσα σε ένα πλαίσιο ανάπτυξης, αυξημένης παραγωγικότητας και χαμηλής ανεργίας.
