Σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ ασκεί ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης με ανάρτησή του ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Ο επί χρόνια διευθυντής της Ελευθεροτυπίας που υπέγραφε ως «Καιρός», τονίζει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχει αναπτυχθεί το «σύνδρομο της μαφίας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το εν λόγω σύνδρομο κατέτρεχε για χρόνια το ΚΚΕ και συνίσταται στο ότι «οι οπαδοί ακολουθούν ένα κόμμα και έναν αρχηγό, που έχει εφαρμόσει μια πιστή δεξιά οικονομική πολιτική, συνέχεια εκείνης των προηγούμενων δεξιών κυβερνήσεων, μια εξωτερική πολίτικη που υπηρετεί τα συμφέροντα των Γερμανών και των Αμερικάνων, σε βάρος των ελληνικών, όπως και οι δεξιές κυβερνήσεις, μια προπαγανδιστική πολίτικη που θα τη ζήλευε ο Μανιαδάκης, και όλα αυτά σε αντίθεση με τις εξαγγελίες του κόμματος, άλλα, κυρίως, σε αντίθεση με την ιδεολογία του».
Περιγράφοντας, δε, τον ΣΥΡΙΖΑ ο δημοσιογράφος κάνει λόγο για «ένα δεξιό στην πράξη, και σταλινικό στη νοοτροπία γκρουπούσκουλο, με έναν αρχηγό, ο οποίος είναι απόλυτος άρχων, ανατρέποντας αποφάσεις οργάνων, αποφασίζοντας και διατάσσοντας επί παντός, χωρίς σοβαρές εσωτερικές αντιδράσεις» καταλογίζοντας στα μέλη του ότι «έχουν απεμπολήσει την αριστερή τους ιδεολογία και τη δημοκρατική υποχρέωση στις εσωκομματικές διαδικασίες μπροστά στην έλλειψη άλλου με αρχηγικές ικανότητες, που να τους οδηγήσει σε εκλογική νίκη».
«Το σύνδρομο της μαφίας
Υπάρχει ένα φαινόμενο, που λέγεται σύνδρομο της μαφίας. Σύμφωνα με αυτό, οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε μια ομάδα, η οποία έχει μια ιδεολογία, είτε πρόκειται για ποδοσφαιρική, είτε για ποινική εγκληματική (κι αυτές έχουν ιδεολογίες), είτε για οικογενειακή (και οι οικογένειες έχουν ιδεολογίες που λέγονται παραδόσεις), είτε για πολίτικη, φτάνουν στο σημείο να υπερασπίζονται την ομάδα ακόμα κι αν αυτή πράττει αντίθετα με την ιδεολογία της.
Έτσι, το σύνδρομο αυτό οδηγεί, κυρίως στην οικογένεια και στην πολίτικη, να θεωρείται προδότης όχι εκείνος που δεν υπερασπίζεται την ιδεολογία, άλλα εκείνος που δεν υπερασπίζεται την ομάδα, ακόμα κι αν η ομάδα δρα αντίθετα με την ιδεολογία. Αντιθέτως, εκείνοι, οι οποίοι υπερασπίζονται την ομάδα, ακόμα και αν αυτή προδίδει την ιδεολογία της, θεωρούνται πιστά και συνεπή μελή.
Οι άλλοι, που υπερασπίζονται την ιδεολογία και καταδικάζουν την ομάδα που την προδίδει στην πράξη και όσους την ακολουθούν, χαρακτηρίζονται προδότες. Το σύνδρομο της μαφίας, το οποίο κατέτρεχε το ΚΚΕ επί δεκαετίες, κατατρέχει τα τελευταία χρονιά τον ΣΥΡΙΖΑ και τους οπαδούς του.
Οι οποίοι ακολουθούν ένα κόμμα και έναν αρχηγό, που έχει εφαρμόσει μια πιστή δεξιά οικονομική πολιτική, συνέχεια εκείνης των προηγούμενων δεξιών κυβερνήσεων, μια εξωτερική πολίτικη που υπηρετεί τα συμφέροντα των Γερμανών και των Αμερικάνων, σε βάρος των ελληνικών, όπως και οι δεξιές κυβερνήσεις, μια προπαγανδιστική πολίτικη που θα τη ζήλευε ο Μανιαδάκης, και όλα αυτά σε αντίθεση με τις εξαγγελίες του κόμματος, άλλα, κυρίως, σε αντίθεση με την ιδεολογία του.
Σε απολυτή αντίθεση μάλιστα. Για να ισορροπήσουν το χάος μεταξύ ιδεολογίας και εφαρμοζόμενης πολίτικης, το κόμμα, τα στελέχη και οι οπαδοί κατέφυγαν και καταφεύγουν στην εύκολη λύση του ψέματος και της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, κάνοντας το μαύρο άσπρο. Φθάνοντας στο σημείο να πιστεύουν ως πραγματική την εικονική πραγματικότητα που δημιουργούν. Ουρλιάζοντας γι’ αυτήν στα διαδίκτυα.
Σ' αυτή τη διαδικασία, εξαπολύουν τόννους λάσπης σε όσους αποκαλύπτουν το χάος μεταξύ ιδεολογίας και πράξεων και τη μετατροπή ενός αριστερού εκσυγχρονιστικού κόμματος, όπως ήταν το ΚΚΕ εσωτερικού, η ΕΑΡ, η Συμμαχία, ο Συνασπισμός, σε ένα δεξιό στην πράξη, και σταλινικό στη νοοτροπία γκρουπούσκουλο, με έναν αρχηγό, ο οποίος είναι απόλυτος άρχων, ανατρέποντας αποφάσεις οργάνων, αποφασίζοντας και διατάσσοντας επί παντός, χωρίς σοβαρές εσωτερικές αντιδράσεις, μόνο και μόνο για έναν λόγο: Επειδή τα μέλη του κόμματος έχουν απεμπολήσει την αριστερή τους ιδεολογία και τη δημοκρατική υποχρέωση στις εσωκομματικές διαδικασίες μπροστά στην έλλειψη άλλου με αρχηγικές ικανότητες, που να τους οδηγήσει σε εκλογική νίκη.
Δηλαδή, έχουν απεμπολήσει την ιδεολογία τους, για μια θέση στο αστικό κοινοβούλιο. Αυτοί, οι τάχα επαναστάτες κομμουνιστές, κατά δήλωσή τους! Προκείμενου να κερδίσουν μια βουλευτική ή και υπουργική καρέκλα, με την οποία θα ασκήσουν μια δεξιά πολιτική. Γιατί, το οικονομικό και πολίτικο περιβάλλον και οι παγκόσμιες δομές χρήματος, παράλληλα με τους υπερεθνικούς οργανισμούς, στους οποίους ανήκει η χώρα, δεν επιτρέπουν και δεν αφήνουν περιθώρια στην πράξη για μια άλλη πολιτική.
Όσοι, λοιπόν, τα γνωρίζουν όλα αυτά, αλλά και τις εσωκομματικές μικρότητες που συμβαίνουν καθημερινά σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, καθώς και τη συμμαχία ενός πρώην καθαρού, πολιτισμένου εκσυγχρονιστικού κόμματος με χυδαία απολίτικα στοιχεία, και τα καταγγέλλουν αυτά, χαρακτηρίζονται προδότες, συνεργάτες της δεξιάς, πληρωμένοι κλπ κλπ.
Γιατί, το σύνδρομο της μαφίας οδηγεί τα μέλη της ομάδας να υπερασπίζονται την ομάδα, ακόμα κι αν αυτή δρα αντίθετα από την ιδεολογία. Το σύνδρομο της μαφίας λέει: "Δεν μ ενδιαφέρει αν σκότωσε, μ ενδιαφέρει αν είναι δικός μας"
Εμάς, όμως, μας ενδιαφέρει αν σκότωσε. Γιατί, αν σκότωσε, δεν είναι δικός μας. Είναι των άλλων. Κι όσοι τον υπερασπίζονται, είναι των άλλων.
Αυτά, για κάποιους που νομίζουν ότι είναι αριστεροί κάτω από μια δεξιόστροφη, αντιδημοκρατική κομματική ομπρέλα. Και που έχουν το θράσος να λασπώνουν όσους κρατούν καθαρή την ηθική, τον πολιτισμό, τον ανθρωπισμό, τη συνέπεια και την πίστη σε μια κοινωνία με πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Η οποία είναι αδύνατη χωρίς ανθρώπους με ανθρώπινο πρόσωπο».
