Ταινίες για τη Σιμόν Βέιλ και τη Δίκη της Νυρεμβέργης ανάμεσα σε αυτές που προβάλλονται από την Πέμπτη 18 Μαΐου στις κινηματογραφικές αίθουσες. Το ενδιαφέρον μας κεντρίζει και «Ο τελευταίος χορός» που πραγματεύεται την πτώση, την απογοήτευση και τη δύναμη που έχει καθένας να ορθοποδήσει, ακόμη και εάν έχει στερηθεί κάτι που αγαπά.
Για τις σημαντικές στη ζωή μας στιγμές αναφέρεται «Ο σοφέρ της κυρίας Μαντλέν», για τις αποφάσεις –μέσα από το κωμικό της μονοπάτι– «Το τεστ».
Ο τελευταίος χορός
Πώς αλλάζει η ζωή μιας μπαλαρίνας αφότου τραυματίζεται διαδοχικά, και σοβαρά επί σκηνής; Παύει να είναι μπαλαρίνα και ποιο το συναίσθημα σαν έχει αφιερώσει χρόνια στο χορό και έπειτα δεν μπορεί να ασχοληθεί άλλο με αυτό που αγαπά διότι το σώμα δεν είναι σε θέση να το υποστηρίξει;
Αυτά πραγματεύεται η δραματική και συνάμα τρυφερή ταινία «Ο τελευταίος χορός» του Σεντρίκ Κλαπίς, ο οποίος εστιάζει επίσης στην αυτογνωσία στην οποία μπορεί να οδηγηθεί έκαστος μετά από κάποιο σοβαρό συμβάν, στην προκειμένη τον τραυματισμό.
Αλλά και στην ανάκτηση της χαμένης ευτυχίας, καθότι, ακόμη και εάν η ενασχόληση με κάτι αγαπημένο δεν είναι πλέον εφικτή. Στην προκειμένη, το μπαλέτο, έπειτα από σοβαρό τραυματισμό που υπέστη η μπαλαρίνα.
«Αυτό είναι το πιο δύσκολο σήμερα. Να σκέφτομαι πόσα θυσίασα όλα αυτά τα χρόνια για το τίποτα» ακούμε από την πρωταγωνίστρια κατά την ανάρρωσή της. Αλλά και τον αντίποδα της άποψης: «Αν χτίσεις τη ζωή σου γύρω από το σώμα σου, στα 35 έχεις τελειώσει. Είσαι υποχρεωμένη να έχεις τουλάχιστον δύο ζωές».
Μία ταινία για την αφοσίωση και τα μη προβλεπόμενα της ζωής, ένας φόρος τιμής στο χορό.
Σιμόν Βέιλ: Η γυναίκα του αιώνα
«Συγχαίρω την επανεκλογή της, την εναποθέτω στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη που ξεπέρασε το μίσος και τη βαρβαρότητα» ακούμε κατά την ταινία «Σιμόν Βέιλ: Η Γυναίκα του Αιώνα» του Ολιβιέ Νταάν, για την πρώτη γυναίκα πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μία εκ των επιζώντων από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
«Έχω επιζήσει σε χειρότερα» την ακούμε να λέει, και να μιλά για τη διαχείριση της μνήμης: «πώς να ορίσεις τη μνήμη; Είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε το ξέρουμε είτε όχι, είμαστε υπεύθυνοι για όσα μας ενώνουν αύριο [...] Είμαστε πλασμένοι από το παρελθόν μας».
Ο Ολιβιέ Νταάν συνθέτει το πορτραίτο της Γαλλίδας πολιτικού, μίας εμβληματικής γυναίκας μέσα από τις κομβικές εμπειρίες των παιδικών χρόνων, τι ιστορικές μάχες και τις προσωπικές της τραγωδίες.
Νυρεμβέργη
Την προτείνουμε από κοινού με την ταινία για τη Σιμόν Βέιλ. Η «Νυρεμβέργη» του Νικολάι Λέμπεντεφ είναι ρωσικό δράμα που εξιστορεί τη δίκη της Νυρεμβέργης, το 1945, στο Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο, που καταδικάζει τους κατηγορούμενους ναζί για τα εγκλήματα που διέπραξαν.
Μεταφραστής στην επονομαζόμενη «Δίκη του Αιώνα», αναλαμβάνει ένας νεαρός βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και εκπρόσωπος της ΕΣΣΔ. Μόνο που η αποστολή του είναι πέραν της μεταφραστικής του ιδιότητας, να αναζητήσει το χαμένο αδερφό του που εξαφανίστηκε το 1942.
Ο σοφέρ της κυρίας Μαντλέν
Πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Τορόντο έκανε η ταινία «Ο Σοφέρ της κυρίας Μαντλέν» του Κριστιάν Καριόν, μία ταινία που πραγματεύεται τη δύναμη της φιλίας ανεξαρτήτως ηλικιακού χάσματος. Κεντρικά πρόσωπα μία 92χρονη και ένας ταξιτζής, ο οποίος αναλαμβάνει να την πάει σε διαφορετικά σημεία του Παρισιού.
Περνώντας από το ένα μέρος στο άλλο, η 92χρονη του αποκαλύπτει προσωπικά βιώματά της, ξετυλίγοντας το παρελθόν της. Η τοποθεσία εγείρει τη μνήμη, το ταξί το παρομοιάζουμε ως το μέσο που την «ταξιδεύει» σε κομβικές στιγμές της ζωής της. Μία από τις πιο συναισθηματικές: «Ο πρώτος άνδρας που φίλησα ήταν ο Ματ. Τον Σεπτέμβριο του '44. Ο καιρός πέρασε σαν αστραπή, 76 χρόνια μετά έχω ακόμα στα χείλη μου τη γεύση του φιλιού του».
Και αυτό το «ταξίδι» στο χρόνο, η διαδρομή με το ταξί, διαρκεί αρκετές ώρες: ξεκινά με τον ήλιο στον ουρανό και ολοκληρώνεται το βράδυ.
Το Τεστ
Ποιο το κριτήριο με το οποίο κάθε φορά επιλέγουμε; Πρόκειται για το βασικό ερώτημα που τίθεται στην ισπανική κωμωδία «Το τεστ» του Ντάνι ντε λα Όρντεν.
Πρωταγωνιστεί ένα παντρεμένο ζευγάρι 30άρηδων που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα όταν ένας φίλος τους, τους προτείνει να πάρουν μέρος σε ένα τεστ προσωπικότητας. Αποτελείται μόνο από μία ερώτηση: «Τι θα προτιμούσατε; Εκατό χιλιάδες ευρώ στο χέρι ή ένα εκατομμύριο ευρώ σε δέκα χρόνια;».
Το δίλημμα της απάντησης οδηγεί το ζευγάρι σε μερική σύγχυση και κωμικές παρεξηγήσεις.
Fast X
Ταινία δράσης με αντίστοιχα γενικά πλάνα, αυτοκίνητα να τρέχουν και ψήγματα τρυφερότητας που απαντώνται σε φράσεις όπως «Το μυαλό μου τρέχει σε κάτι που είπε ο μικρός Μπο. Είπε ''μπαμπά εσύ δεν φοβάσαι τίποτα'', αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι θα χάσω κάτι που αγαπάω». Την ακούμε στην ταινία «Fast X» του Λουί Λετεριέ.
Πρόκειται για «επιστροφή» του «Fast & Furious» σε δύο μέρη: το πρώτο τιτλοφορείται «Fast X» και παρακολουθεί τον επικεφαλής της αυτοκινητο-συμμορίας Ντόμινικ Τορέτο, που μαθαίνει ότι κάποιος θέλει να τον εξολοθρεύσει. Μέλημά του, να προστατεύσει την οικογένειά του.
Κεντρική φωτογραφία: Από την ταινία «Ο τελευταίος χορός». Πηγή φωτ.: Facebok / SpentzosFilm
