Δε θυμούμαι ποτέ στο παρελθόν, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας να έχει δεχτεί τόσες επιθέσεις όσες δέχτηκε η Ειρήνη Αγαπηδάκη. Εκ πρώτης όψεως ανεξήγητο το γεγονός. Όμως υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για αυτή τη στοχοποίηση, αν και η Ειρήνη Αγαπηδάκη δεν ανήκει στη σειρά των πρωτοκλασάτων πολιτικών.
Βρισκόταν όμως στην πρώτη γραμμή της μάχης στην περίοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κάτι που δεν της το συγχώρησαν, όπως φαίνεται από τις επιθέσεις που δέχεται. Είναι ευνόητο πως σε περιόδους μεγάλων πολιτικών εντάσεων θα ειπωθούν από όλες τις πλευρές και υπερβολές. Τα έχει αυτά η πολιτική διαμάχη, αυτό άλλωστε απαιτεί και το Διαδίκτυο και ιδιαίτερα το Twitter.
Σε αυτόν τον τομέα διακρίθηκαν πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, γυναίκες και άνδρες, που βρίσκονται στα ψηφοδέλτια του κόμματος, χωρίς να δεχθούν παρόμοιας έντασης επιθέσεις. Μάλιστα η συμπεριφορά τους και τα όσα έγραφαν και γράφουν κινούνται στα όρια του πολιτικού χουλιγκανισμού. Συνεπώς αυτή η ενεργητική εναντίωση της Ειρήνης Αγαπηδάκη στην πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έγινε μια από τις αιτίες για τα όσα ειπώθηκαν σε βάρος της.
Η δεύτερη αιτία είναι γιατί έφερε με επιτυχία σε πέρας το έργο που της ανέθεσε ο πρωθυπουργός. Αντιμετώπισε και έλυσε με πολλή δουλειά τη ντροπή των ασυνόδευτων παιδιών που περνούσαν - όπως περνούσαν - τα σύνορά μας. Είναι αυτά τα παιδιά που υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ το θεωρούσε απολύτως φυσιολογικό να βιάζονται μια φορά στο εξάμηνο.
Αυτό το αίσχος σταμάτησε χάρη στην Ειρήνη Αγαπηδάκη. Σήμερα ουδείς ασχολείται με αυτό το θέμα. Και ως γνωστόν για την αξιωματική αντιπολίτευση οποιαδήποτε και οποιοσδήποτε παράγει έργο στον τομέα ευθύνης του είναι ένας αντίπαλος. Πολύ δε περισσότερο αν έχει «εισβάλει» στον προνομιακό χώρο για την Αριστερά, τον ανθρωπιστικό - προσφυγικό, και έχει διορθώσει τα κακώς κείμενα, που η αριστερή διακυβέρνηση άφησε πίσω της.
Αλλά η Ειρήνη Αγαπηδάκη διέπραξε και ένα άλλο ατόπημα, εξίσου σοβαρό με τα δύο προαναφερθέντα. Απέτρεψε μαζί με τον κ. Απόστολο Δοξιάδη την έκδοση στην Τουρκία των 8 αξιωματικών που συμμετείχαν στην επιχείρηση ανατροπής του Ερντογάν.
Ως γνωστόν - και αυτό πλέον δεν αμφισβητείται από κανένα - ο Α. Τσίπρας, πρωθυπουργός ων, συμφώνησε με τον Ερντογάν να του παραδώσει τους 8 αξιωματικούς που είχαν καταφύγει στην Ελλάδα, το ταχύτερο δυνατόν. Πιθανόν να είχε άγνοια των διαδικασιών που απαιτούνται για να εκδοθεί κάποιος που ζητεί πολιτικό άσυλο και δεσμεύτηκε ανοήτως.
Όμως αυτή η απόφασή του προκάλεσε μεγάλη κινητοποίηση τόσο της κοινής γνώμης όσο και προσώπων που την επηρεάζουν και τη διαμορφώνουν, επικεφαλής των οποίων ήταν ο κ. Απ. Δοξιάδης και η Ειρήνη Αγαπηδάκη. Τα αποτελέσματα αυτής της κινητοποίησης είναι γνωστά. Οι 8 αξιωματικοί δεν εκδόθηκαν, ενώ συγχρόνως το προφίλ του τότε πρωθυπουργού είχε πληγεί, καθώς αποκαλύφθηκαν οι μυστικές επαφές του με τον Τούρκο Πρόεδρο.
Αυτή λοιπόν η συνολική εικόνα της Ειρήνης Αγαπηδάκη προκάλεσε όλο αυτό το κύμα των επιθέσεων που δέχτηκε. Η οργή και η εμπάθεια των υβριστών πολλές φορές είναι ο καλύτερος έπαινος για τους υβριζόμενους. Σημαίνει πως κάτι καλό κάνουν. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και η περίπτωση της Ειρήνης Αγαπηδάκη.
