Θα ήταν πολύ ωραίο να υπήρχε ένα πλήκτρο που να έσβηνε τη μνήμη από τους ανθρώπους. Θα τους απελευθέρωνε από το παρελθόν τους. Ουδείς θα θυμόταν τι θα είχε πει ο άλλος. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχει ανακαλυφθεί η διαγραφή της μνήμης και όσα έχουμε πει υπάρχουν και αποτελούν μέρος της μικρής μας ιστορίας και της προσωπικότητάς μας.
Αυτό ισχύει πρωτίστως για τα δημόσια πρόσωπα και κυρίως για τους ηγέτες. Μάλιστα στην εποχή του Διαδικτύου τα πάντα αποθηκεύονται και αν παραστεί η ανάγκη έρχονται στην επιφάνεια.
Αυτή η διαδικασία ανάκλησης της μνήμης, στην πολιτική αποτελεί τον βασικό αντίπαλο των πολιτικών απατεώνων. Των δημαγωγών. Όλων αυτών που αλλάζουν θέσεις με περισσή ευκολία και θράσος, περιφρονώντας τη συλλογική μνήμη και τη νοημοσύνη των πολιτών.
Είναι γεγονός πως ο Α. Τσίπρας επιζητεί διακαώς ένα ντιμπέιτ με τον πρωθυπουργό. Και από κοντά οι συνεργάτες του, ο οποίοι έχουν αναγάγει αυτό το ζήτημα σε ένα από τα κεντρικά σημεία της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματός τους.
Μάλιστα, την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να κινηθεί, θεσμικά, εντός του πλαισίου της διακομματικής επιτροπής, τα στελέχη και τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ στο Διαδίκτυο, τη θεώρησαν ως προσπάθεια αποφυγής της κατά πρόσωπο αντιπαράθεσης με τον Α. Τσίπρα. Την απέδωσαν στην αδυναμία του πρωθυπουργού να ανταπεξέλθει σε μια τέτοια συζήτηση.
Όπως έχω γράψει σχετικά πρόσφατα, στο Διαδίκτυο η εξαπάτηση, το ψέμα και οι κυβιστήσεις πολύ λίγο κρατούνται κρυφές. Διότι από κάποιο αρχείο θα ανασυρθούν παλιότερες δηλώσεις, θα ανευρεθούν στοιχεία που θα αποδεικνύουν την εξαπάτηση, το ψέμα, τη λεγόμενη κωλοτούμπα.
Έτσι λοιπόν, κυκλοφορεί ένα σύντομο βίντεο από προηγούμενες εκλογές στο οποίο εμφανίζεται ο Α. Τσίπρας να δηλώνει επί λέξει πως: «ντιμπέιτ μεταξύ των δύο είναι υποτιμητικό και προσβλητικό για την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας».
Τι να πει κανείς; Τι να πρωτοθαυμάσει; Το θράσος του; το ψιλό γαζί που περνά τους πολίτες, όταν σήμερα υποστηρίζει τα εντελώς αντίθετα; Ή τους ανόητους που τον ακολουθούν και εκτίθενται καθημερινά στις τηλεοράσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναμασώντας αυτά που υποστηρίζει ο αρχηγός τους;
Γιατί δε γίνεται χθες να θεωρούσε την τηλεοπτική μονομαχία προσβλητική για τη Δημοκρατία και σήμερα να την έχει κάνει σημαία του!
Κι όμως, για τον Τσίπρα γίνεται και παραγίνεται. Εδώ μετέτρεψε ολόκληρο «όχι» σε «ναι».
Σήμερα βαδίζει προς μια νέα εκλογική ήττα, που μπορεί να λάβει και τα χαρακτηριστικά της συντριβής, και η μόνη του ελπίδα είναι να σύρει τον Μητσοτάκη σε έναν διάλογο κομμένο και ραμμένο στο δικό του θρασύ προφίλ.
Συνεπώς, το αίτημά του για αυτή την τηλεοπτική μονομαχία δεν πηγάζει από τη δημοκρατική ευαισθησία για τον διάλογο, αλλά αποτελεί μια τακτική κίνηση κάποιου που βλέπει την ήττα να έρχεται.
Ευτυχώς στις μέρες μας τίποτα πλέον δε μένει κρυφό. Ο καθένας βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτά που έχει πει στο παρελθόν. Κι εμείς οι πολίτες δεν τα ξεχνάμε.
