Αχ αυτό το άτιμο το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς γενικότερα και του ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, πόσο μας ταλαιπώρησε μια ολόκληρη δεκαετία και βάλε, μέχρι που έγινε συντρίμμια από τους ίδιους τους δήθεν κατόχους και ιδιοκτήτες του. Και δεν ήταν μόνο το υποτιθέμενο de facto πλεονέκτημα ηθικής της ΣΥΡΙΖΑικής αριστεράς, ήταν και η αυτοματοποιημένη de facto ανηθικότητα των αντιπάλων της που συμπλήρωνε το καρέ. Διότι έτσι κύλησε το πράγμα στα σκληρά χρόνια των μνημονίων, κατά τα οποία οι «δίκαιοι» και «ηθικοί» κυνηγούσαν τους «κλέφτες», τους «απατεώνες» και τους «ανήθικους». Οποία –πραγματική αυτή την φορά- ανηθικότητα…
Τους τα φωνάζαμε από τότε. Δεν γίνεται ένα κόμμα, μια παράταξη, μια ιδεολογική τάση να είναι συλλήβδην και ολοκληρωτικά ηθική. Ούτε γίνεται το απέναντι κόμμα, η απέναντι παράταξη και η απέναντι ιδεολογική τάση να είναι συλλήβδην και ολοκληρωτικά ανήθικη. Και που τα λέγαμε τι έγινε; Τίποτα. Πας μη-ΣΥΡΙΖΑίος ήταν προδότης και απατεώνας, πας ΣΥΡΙΖΑίος ήταν αγλάισμα ηθικής. Κάθε μη-ΣΥΡΙΖΑίος ήταν κοινωνικοποιλιτικό άθυρμα, κάθε ΣΥΡΙΖΑίος ήταν σπουδαίος. Κάθε μη-ΣΥΡΙΖΑίος ήταν προδότης και πουλημένος, κάθε ΣΥΡΙΖΑίος ήταν ο ορισμός του πατριώτη και του αγωνιστή.
Πληρώσαμε τα επίχειρα αυτής της πρακτικής και νοοτροπίας. Πολλούς από μας, μόνο και μόνο επειδή δεν ήμασταν δικοί τους, μας κυνήγησαν ανηλεώς και όπου μπόρεσαν. Το χειρότερο δε ήταν ότι μας κυνήγησαν πιστεύοντας ότι υπηρετούν έναν ορθό πολιτικό σκοπό, νιώθοντας ότι έτσι αποκαθάρουν τον δημόσιο βίο και ότι βάζουν τη χώρα στον δρόμο της αρετής. Η γενίκευση χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον, τόσο ως προς τη δικαιολόγηση της δικής τους ανηθικότητας, όσο και προς την ενοχοποίηση και στοχοποίηση όλων ανεξαιρέτως των αντιπάλων τους.
Κι έρχονται τώρα κατά κύματα οι Γεωργούληδες για να σαρώσουν αυτές τις επικίνδυνες ανοησίες και να δώσουν στους πάλαι ποτέ κατηγόρους την ευκαιρία να αναλογιστούν όχι μόνο τι έλεγαν και έκαναν τόσα χρόνια, αλλά κυρίως να τους δώσουν το έρμα για να μην το ξανακάνουν. Ειλικρινώς το εύχομαι και το ελπίζω. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν με χαλά καθόλου να βλέπω εκείνους που κάποτε ύψωναν το δάκτυλο ως εισαγγελείς, τώρα να είναι με κατεβασμένα αυτιά δίχως να ξέρουν τι να πουν. Μαθήματα είναι αυτά.
