Μια χαριτωμένη ιστορική πτυχή έχει ανακαλύψει ο Αλέξης Τσίπρας για να στριμώξει τον Νίκο Ανδρουλάκη, στην μεταξύ τους αντιπαράθεση για την πολιτική παρακαταθήκη του Ανδρέα. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ το λέει σε κάθε συγκέντρωση οπαδών του. «Έναν αντίπαλο είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Την Δεξιά. Δεν έκανε διμέτωπο. Δεν επιτίθετο εναντίον της Αριστεράς.»
Σωστό. Οπότε λέγοντας αυτό, υποτίθεται ότι ρουμπώνει τον Ανδρουλάκη ο οποίος δεν αφήνει τον Τσίπρα στο απυρόβλητο, αλλά αποτολμά να κάνει και σ’ αυτόν κριτική, όχι μόνο στον Μητσοτάκη. Ενώ προφανώς ο Αλέξης θα ήθελε ένα ΠΑΣΟΚ που συντάσσεται άνευ όρων μαζί του στο σενάριο της συμμαχικής «προοδευτικής» κυβέρνησης, άρα στην μονοθεματική επίθεση εναντίον του Κυριάκου.
Ωραίος ο Αλέξης. Απαιτεί από τον Ανδρουλάκη να διδαχθεί από τον Ανδρέα και να μην τα βάζει με την Αριστερά, αλλά ξεχνά ότι τον καιρό που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ έκανε μονομέτωπο εναντίον της δεξιάς, αντιμετώπιζε παράλληλα τόσο την αντεπίθεση της ΝΔ όσο και μια λυσσαλέα πολεμική από τους πολιτικούς προγόνους του Αλέξη, δηλαδή την τότε Αριστερά. Ο Ανδρέας πράγματι δεν έκανε διμέτωπο, αλλά ο ίδιος αντιμετώπιζε αδυσώπητη διπλή επίθεση και στις δυο πλευρές του.
Κι έπειτα, αν ο Ανδρουλάκης είναι υποχρεωμένος να παραδειγματιστεί από τον Ανδρέα και να μην έχει άλλον εχθρό πέραν της δεξιάς, γιατί άραγε δεν πρέπει να παραδειγματιστεί παρομοίως και ο Αλέξης, άρα να πράξει το ίδιο; Γιατί νομιμοποιείται ο Αλέξης να επιτίθεται στον Ανδρουλάκη, ενώ δεν νομιμοποιείται ο Ανδρουλάκης να τα λέει στον Τσίπρα; Μυστήριο αυτό.
Σε τελευταία ανάλυση όμως, ας μην τον αδικούμε τον Αλέξη. Κάνει αυτό που έκανε πάντα η Αριστερά. Τα βάζει με την δεξιά ασφαλώς, αλλά πρωτίστως τα βάζει με την σοσιαλδημοκρατία που πιστεύει ότι της κλέβει το κοινό. Γι αυτό είχε ρημάξει και τον Ανδρέα, μέχρι την φυλακή προσπάθησε να τον χώσει. Διότι τον θεωρούσε σαφώς μεγαλύτερο εχθρός της, απ’ όσο θεωρούσε τους τότε αρχηγούς της δεξιάς.
Απλώς η Αριστερά, ειδικά η παραδοσιακή ή η ριζοσπαστική, έχει τόσο θράσος ώστε την ίδια στιγμή που κάνει γιουρούσι εναντίον της σοσιαλδημοκρατίας, απαιτεί απ’ την σοσιαλδημοκρατία να κάνει αυστηρά μονομέτωπο αντιδεξιό αγώνα και να μην πιάνει την Αριστερά στο στόμα της. Τι δεν καταλαβαίνετε δηλαδή;
