Ενώ κυλούν οι πρώτες μέρες προς τις εκλογές, νέα σενάρια, φαίνεται πως εξυφαίνονται δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Κρίνοντας τόσο από την ειδησεογραφία των ημερών, όσο και από τις υφέρπουσες φήμες, διάφοροι κύκλοι επενδύουν σοβαρά στην εν Ελλάδι ακροδεξιά, θεωρώντας πως έτσι θα ψαλιδίσουν αμφίπλευρα την επόμενη κυβέρνηση, αφού διαπιστώνεται η δημοσκοπική στασιμότητα του αριστερού πουλέν.
Το τελευταίο μισό αιώνα, ή τουλάχιστον μέχρι το 2012, η ακροδεξιά στην Ελλάδα ήταν ένα περιθωριακό πολιτικό μόρφωμα, το οποίο ασχολούνταν με τον παγανισμό, τη λατρεία των θεών των Βίκινγκ, τον χιτλερισμό και τις «οδομαχίες» με αδύναμους. Το 2012, εκμεταλλευόμενο την «αγανάκτηση» που άλλοι καλλιέργησαν, κατέβηκαν στις πλατείες και διεύρυναν τον κοινό τους. Ήταν η εποχή, κατά την οποία αν και παγανιστές, δήλωναν υπερασπιστές της Ορθοδοξίας, αποκτώντας ερείσματα ακόμη και μέσα στην Ελλαδική Εκκλησία. Αποκτώντας κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, μετατράπηκαν σε «πιστούς χριστιανούς», σήκωναν Επιτάφιους, συμμετείχαν σε δοξολογίες και, ταυτόχρονα, συνέχιζαν να μαχαιρώνουν ανθρώπους στους δρόμους, να ξυλοκοπούν αντιφρονούντες ή τυχαίους διαβάτες, να τρομοκρατούν γειτονιές ολόκληρες.
Η σύλληψη και η καταδίκη των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, κάθε άλλο παρά αποτέλεσε ανάχωμα για τη διάδοση της φαιής ιδεολογίας, ενώ διάφοροι τυχοδιώκτες θεώρησαν πως βρήκαν την ιδανική ευκαιρία για να εκφράσουν πολιτικά τον χώρο που αυτοπροδιορίζεται ως «πατριωτικός». Το ερώτημα, βέβαια, που προκύπτει είναι πώς είναι δυνατόν να θεωρούνται «πατριώτες» άνθρωποι που κηρύσσουν το μίσος όχι μόνο εναντίον των ξένων, αλλά και των ίδιων των συμπατριωτών τους, αφού τους θεωρούν υπάνθρωπους και αναλώσιμους.
Οι διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη τις τελευταίες ημέρες, εν όψει της ανακήρυξης των συνδυασμών που θα λάβουν μέρος στις επερχόμενες εκλογές, έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Χάρη στη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης και με τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ, ο δρόμος προς τις εκλογές των εκπροσώπων αυτού του αντικοινοβουλευτικού, αντιδημοκρατικού μορφώματος, δυσκόλεψε, αν και την τελευταία λέξη θα την έχει το αρμόδιο τμήμα του Αρείου Πάγου.
Ωστόσο, οι διαρκείς μεταμφιέσεις και η εναλλαγή των προσώπων στα ηγετικά κλιμάκια, έρχονται να μας θυμίσουν με τον πιο έντονο τρόπο, πως αυτό που συζητούσαμε εδώ και ορισμένα χρόνια ως ακραίο σενάριο, πολύ πιθανόν να γίνει πραγματικότητα και η χώρα να βρεθεί μπροστά σε δύσκολα διλήμματα.
Αν αληθεύουν οι πληροφορίες πως διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ των μεταμφιεσμένων ακροδεξιών και του προσωποπαγούς κόμματος ενός Έλληνα επιχειρηματία, τότε, ίσως, να βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εξελίξεις.
Κάτω από την ταμπέλα του «πατριωτικού» μετώπου, συνωστίζονται άνθρωποι, οι οποίοι δημοσίως απεχθάνονται την ανοιχτή, δημοκρατική κοινωνία και ευαγγελίζονται αυταρχικές διακυβερνήσεις ως επίλυση των προβλημάτων.
Η καπηλεία του πατριωτισμού από ανθρώπους που πιστεύουν στην ολοκληρωτική εξόντωση των αντιπάλων τους ως μέθοδο θεραπείας της «άρρωστης κοινωνίας», είναι κάτι που καλλιεργούνταν εδώ και χρόνια όχι μόνο στο περιθωριακό πεδίο της ακροδεξιάς πολιτικής, αλλά είχε διεισδύσει στους συλλόγους των «φιλάθλων» στο χώρο της εκπαίδευσης - ιδίως της τεχνικής - στα σώματα ασφαλείας και στις υποβαθμισμένες περιοχές στις άκρες των μεγάλων πόλεων. Η απόλυτη κυριαρχία τους στο χώρο της μουσικής White pawer, θα πρέπει να αποτελέσει ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης στην πατρίδα μας, αφού εκεί εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού σε μαζική κλίμακα.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε για τους οπαδούς αυτής της ιδεολογίας στις παρυφές της Ελλαδικής Εκκλησίας, ενώ ισχυρότατοι θύλακες τους βρίσκονται σε άλλες «Ορθόδοξες» εκκλησίες, μονές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, όπου παρά την παγανιστική, ειδωλολατρική ιδεολογία αυτών των οργανώσεων, γίνονται δεκτές ως «υπερασπιστές της πίστης έναντι κάθε προσπάθεια νόθευσής της». Σε αυτή την περίπτωση, έχουμε τον σφετερισμό του θρησκευτικού συναισθήματος από ανθρώπους που θεωρούν ως αποστολή τους την εξόντωση κάθε τι χριστιανικού υπάρχει στην κοινωνία. Το γιατί το κάνουν αυτό, άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στην Εκκλησία και θρησκεύονται είναι απορίας άξιον.
Ψαρεύουν στα θολά νερά της αγανάκτησης και της οργής - δίκαιης ή άδικης, δεν έχει σημασία - δηλώνοντας πως εκπροσωπούν την αντισυστημική διάθεση των πολιτών, ενώ ταυτόχρονα θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτό, έχοντας ως βασική τους ιδεολογία την εκ των έσω υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και διασφαλίσεων που προσφέρει η ανοιχτή κοινωνία.
Το γεγονός του οργασμού των διεργασιών, είναι ενδεικτικό των διαθέσεων ορισμένων κύκλων που ονειρεύονται αδύναμες κυβερνήσεις, χαλαρό ή/και γκροτέσκο κοινοβούλιο, προκειμένου να αμφισβητηθούν τόσο το δημοκρατικό πολίτευμα, όσο και ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της χώρας, σε μία εποχή όταν αναδύονται διάφορα νεοαυταρχικά καθεστώτα, με τα οποία είχαν και έχουν κρυφές και φανερές επαφές στα πλαίσια μιας Μαύρης Διεθνούς.
Ακόμη και η παραμικρή τους επιτυχία, θα είναι ένα θεόσταλτο δώρο για εκείνους που στο εξωτερικό, θέλουν τη χώρα μας έρμαιο των άκρων, υπόδουλη σε σκοτεινά συμφέροντα της αλλοδαπής, αδύναμη να αντιμετωπίσει τα περίπλοκα οικονομικά, κοινωνικά και γεωπολιτικά ζητήματα της εποχής. Είναι ο Δούρειος Ίππος ενός σκοτεινού Μεσαίωνα, απέναντι στον οποίο πρέπει να συστρατευθούν όλοι όσοι κατατάσσουν τον εαυτό στους στο δημοκρατικό τόξο.
