Το φαρμακείο μου δεν είναι απλά μια επιχείρηση. Από τις 8 το πρωί που θα βάλω στο κλειδί στην πόρτα μέχρι το απόγευμα, οι στιγμές χαλάρωσης είναι λίγες.
Παραλαμβάνω από τις φαρμακαποθήκες, τακτοποιώ, ελέγχω τη σωστή λειτουργία των ηλεκτρονικών συστημάτων, τσεκάρω τυχόν ελλείψεις, κάνω νέες παραγγελίες.
Όλοι οι εργαζόμενοι στα φαρμακεία φοράμε τη μάσκα μας, μια συνήθεια 2,5 χρόνων πια. Συνήθως το πρωί, θα περάσουν οι γνώριμες φιγούρες της γειτονιάς, ηλικιωμένοι άνθρωποι που θέλουν μια καλή κουβέντα, μια καλημέρα και μια μέτρηση πίεσης.
Η μέρα συνεχίζεται δυναμικά. «Οι συνταγές εκτελούνται, κάποιος θα ζητήσει βιταμίνες, κάποιος ένα τεστ Covid, μια κυρία κάποιο καλλυντικό, μια μαμά ένα βρεφικό γάλα, ένας κύριος γυαλιά πρεσβυωπίας.». Ερωτήσεις αρκετές: «Ήρθε το εμβόλιο της γρίπης;», «τι να πάρω για τον πονοκέφαλο;».
Αρκετοί πελάτες είναι τακτικοί, καθώς προμηθεύονται τα ίδια φάρμακα κάθε μήνα, για τις δικές τους μάχες υγείας. Γνωριζόμαστε πια, θα συζητήσουμε για λίγο. Οι φαρμακοποιοί είναι και λίγο ψυχολόγοι, ενώ όσο μας επιτρέπεται, δίνουμε κάποιες συμβουλές υγείας, προστατεύουμε ανθρώπους που ζητάνε αντιβιώσεις χωρίς λόγο και, για να αστειευτώ, οι πιο παλιοί μπορούσαμε εύκολα να διαβάζουμε και τις συνταγές των γιατρών. Είναι και αυτό ένα ατού μας!
Έχουμε και τις εφημερίες. Αν και είναι κουραστικές μερικές φορές, έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Σίγουρα, «δεν παίρνεις ανάσα» που λέμε, βλέπεις και την αγωνία ορισμένων πελατών με επείγουσες ανάγκες οπότε προσπαθείς να είσαι πάντα ψύχραιμος και να εξυπηρετείς γρήγορα και αποτελεσματικά.
Οι καιροί άλλαξαν και πλέον, το φαρμακείο είναι συνδεδεμένο ψηφιακά με όλους και όλα. Οι ανάγκες τους έχουν αυξηθεί, οι χώροι μας πρέπει να λειτουργούν θελκτικά για τους πελάτες ώστε να βρίσκουν τα φαρμακευτικά ή παραφαρμακευτικά προϊόντα που χρειάζονται.
Αυτό που έχει μεγάλη αξία για μένα είναι πως για τη γειτονιά είμαι «ο Νίκος που έχει το φαρμακείο», αλλά και ότι υπηρετώ τους ανθρώπους από το δικό μου πόστο με αφοσίωση και αγάπη.
