O freelancer δημοσιογράφος Μιρ Αλί Κότσερ είναι ένας από τους τουλάχιστον τέσσερις δημοσιογράφους που ερευνώνται για ρεπορτάζ ή σχόλιο που έκανε για τον σεισμό.

Η Οργάνωση επισημαίνει ότι σκοτώθηκε ένας δημοσιογράφος κάθε τέσσερις ημέρες.

Πριν δυο-τρεις δεκαετίες, θα θεωρούνταν αδιανόητο να στήνεται ένα τηλεοπτικό πάνελ στο οποίο θα έρχονταν σε αντιπαράθεση ένας δημοσιογράφος του πρώτου κόμματος κι ένας του δεύτερου. Ή ένας κυβερνητικός πολιτικός συντάκτης κι ένας αντικυβερνητικός. Ήταν όχι μόνο έξω από τα ήθη της εποχής, αλλά και έξω από την εικόνα που εξέπεμπε το δημοσιογραφικό λειτούργημα στον απλό κόσμο.Δεν ξέρω πως διάολο τα καταφέραμε όλοι μαζί και φέραμε το επάγγελμα σ’ αυτό το χάλι.

Καταγράφεται θλιβερό ρεκόρ για δεύτερη χρονιά, καθώς ο αριθμός αυξήθηκε κατά 45 από το προηγούμενο ιστορικό υψηλό, το 2021.

Οι εργαζόμενοι στην πληροφορική, οι τραπεζίτες και οι δημοσιογράφοι των κρατικών ΜΜΕ εξαιρούνται της επιστράτευσης.

Το δικαστήριο της πόλης της Μόσχας αποφάσισε τη διάλυση της ανεξάρτητης Ένωσης δημοσιογράφων και εργαζόμενων στα ΜΜΕ, για χρήση παράνομων πηγών στο διαδίκτυο.

Μαθαίνω πως καθηγητής του κύκλου Σημίτη, μεταπηδήσας στον ΣΥΡΙΖΑ, συλλέγει υπογραφές για να καταγγείλει τη χούντα Μητσοτάκη. Όπως θα ξέρετε ανέκαθεν οι υπογραφές ήταν το βαρύ όπλο της Αριστεράς. Διάβαζε ο κυρ-Παντελής στο Γύθειο, στο Νευροκόπι και στην Κάρπαθο πως αυτοί και αυτοί οι πανεπιστημιακοί έχουν υπογράψει ένα κείμενο και αμέσως άρχιζε να βλέπει με άλλο μάτι την πραγματικότητα. Οι υπογραφές ήταν κάτι σαν έναν συλλογικό καθοδηγητή. Τώρα φαντάζομαι πως θα καλούν τους πολίτες σε εξέγερση κατά του τυραννικού καθεστώτος.

Με την κατηγορία της διαρροής απόρρητων αμυντικών μυστικών, δικάζονται στη Φινλανδία τρεις δημοσιογράφοι, οι οποίοι εργάζονται στη μεγαλύτερη ημερήσια εφημερίδα της χώρας που φημίζεται για την ελευθερία του Τύπου. Εφόσον κριθούν ένοχοι, αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης, τουλάχιστον 18 μηνών, με αναστολή.

Ναι, υπάρχει διάχυτη γκρίνια και μουρμούρα γύρω μας. Τα «που θα πάει αυτή η κατάσταση;», «δεν μπορούμε άλλο», «δεν βγαίνουμε σου λέω» και όλα τα συνώνυμα τους είναι πια το ψωμοτύρι του δημόσιου διαλόγου μας. Θυμίζει κάτι από το 2010-15, αλλά στο πιο αόριστο και στο πιο χαοτικό. Τότε η κλάψα και η οργή έπαιρναν σχήμα, ανάλογα με το ποιος τα εξέπεμπε. Οι μισοί λέγανε «φταίει το κακό μας το κεφάλι και τα χούγια μας», οι άλλοι μισοί λέγανε «φταίνε τα μνημόνια και οι ξένοι». Τώρα υπάρχει μουρμούρα δίχως φταίχτη.

Δεκαέξι δημοσιογράφοι στην Τουρκία φυλακίστηκαν σήμερα στο Ντιγιάρμπακίρ, στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι Κούρδοι, για “συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση”, σύμφωνα με την απόφαση που περιήλθε στην κατοχή του AFP.

Η κύρια ένωση δημοσιογράφων της Ολλανδίας κατέθεσε αγωγή ενάντια στην απαγόρευση που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση σε ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης, κάνοντας λόγο για παραβίαση των δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών στην ελευθερία της ενημέρωσης.