Η φοροδιαφυγή ήταν κοινωνικά αποδεκτή για πολλά χρόνια, κυρίως σαν στήριγμα των «μικρών» και των «πτωχών», θεμελιωμένη πίσω από τη ιαχή «να πληρώσουν οι πλούσιοι». Σήμερα όμως έχει γίνει φανερή η στρέβλωση που προκαλεί στην οικονομία η φοροδιαφυγή, καθώς διαστρέφει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους επαγγελματίες, αλλά στις επιχειρήσεις. Και αυτό δεν είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε.

Μητσοτάκης, Χατζηδάκης και Οικονομικό επιτελείο δήλωσαν ότι θα εργαστούν για την ατομική ευημερία και κατά συνέπεια συλλογική. Άριστη πρόθεση, όχι όμως αρκετή. Καθολική θα γίνει μόνο όταν θα κηρύξουν πόλεμο στην φοροδιαφυγή. Αλλιώς μάταιη κάθε προσπάθεια ισονομίας και δικαιοσύνης απέναντι στην υποχρέωση της καταβολής φόρου. Όσο, τουλάχιστον, νόμοι υπαγορεύουν τη συγκέντρωση εσόδων για τη λειτουργία του Κράτους. Δεν νοείται όμως και Κράτος όταν 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα έως 5000€!

Οι ελεγκτές ζήτησαν στοιχεία των παραδόσεων από την εταιρεία ταχυμεταφορών, με την οποία συνεργαζόταν ανακαλύπτοντας πως δεν είχαν δηλωθεί 12.000 αποδείξεις, συνολικής αξίας 400.000 ευρώ.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας σχετικά με το μέγεθος της φοροδιαφυγής λειτούργησαν, γενικότερα, σαν ένα σήμα αφύπνισης.

Οι φορολογούμενοι που έχουν τη δυνατότητα να «πειράζουν» τα φορολογητέα τους κέρδη είτε από το σκέλος των εσόδων είτε από το σκέλος των δαπανών, υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο.

Η αύξηση των ηλεκτρονικών πληρωμών σε συνδυασμό με το κίνητρο/υποχρέωση να καλύπτουν το 30% του αφορολόγητου εισοδήματος δείχνει το δρόμο.

Είναι προφανές ότι η οικονομική συζήτηση θα πρέπει να αναβαθμιστεί με στόχο να αντιμετωπιστούν τα βαριά προβλήματα που υποβόσκουν στην οικονομία.

Ακόμα δύο περιπτώσεις φοροδιαφυγής στη Μύκονο εντόπισε το ραντάρ της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.

Ο κατάλογος περιλαμβάνει μικρομεσαίες και μεγάλες εταιρείες καθώς και φυσικά πρόσωπα που οφείλουν στο Δημόσιο ποσά άνω των 150.000 ευρώ για περισσότερο από ένα έτος.