Δριμεία κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ άσκησε ο Έκτορας Κουφοντίνας, υπογραμμίζοντας ότι «μόλις διάβασα τα ονόματα της «εκλογικής επιτροπής» το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι πάνε για 10%»

Δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς ήθελε να πετύχει ο Κουφοντίνας με το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (με τίτλο «Επιστροφή στον “Από Βορρά Κίνδυνο”» 11/7/22). Ναρκισσισμός, θα μπορούσε να πει αβίαστα κάποιος για τον αμετανόητο εκτελεστή. Περισσότερο, νομίζω, πρέπει να μας απασχολεί γιατί η εφημερίδα αγκάλιασε τον δήμιο της 17Ν. Γιατί σήμερα; Σκεφτόμουν το παράδειγμα της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη που τις μέρες αυτές έχει έκθεση στην Άνδρο.

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο Θάνος Αξαρλιάν από την 17 Νοέμβρη, από το χέρι του Κουφοντίνα. Το κτύπημα έγινε παρ' όλο που ο τότε υπ. Οικονομικών Παλαιοκρασσάς συνοδευόταν από τη σύζυγό του και την ανιψιά τους. Όταν ο συνεργός του ρώτησε τον Κουφοντίνα γιατί δεν ανέβαλε το κτύπημα, εκείνος του είπε: «Δε γινόταν να αναβληθεί... Με πίεζε η γυναίκα μου να φύγουμε διακοπές». Σε μια κανονική χώρα η δολοφονία θα σήμαινε την καταδίκη της τρομοκρατίας αλλά τελικά για κάποιους ο Αξαρλιάν ήταν μια «παράπλευρη απώλεια».

Ακούω αρκετούς να λένε ότι ο βαθμός τοξικότητας στην πολιτική ζωή του τόπου έχει υποχωρήσει τόσο πολύ που δεν δικαιολογείται να τον επικαλείται ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, ή τέλος πάντων, επειδή στο πρόσφατο παρελθόν βρεθήκαμε μέσα σε ένα κλίβανο με δηλητηριώδη πολιτικά αέρια, τώρα είμαστε μια χαρά. Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται, όσοι το πιστεύουν και το υποστηρίζουν. Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά.