Αυτά που έγραψα χθες για κάποιον μυστηριώδη «φόβο» που οι ΣΥΡΙΖΑίοι λένε ότι έχει καταλάβει το κοινωνικό σώμα, με αποτέλεσμα να μην ομολογούν οι ψηφοφόροι ότι θα ψηφίσουν Αλέξη, τελικά είναι η επίσημη γραμμή τους. Οφείλω να πω και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό. Συνάδελφοι που η Κουμουνδούρου δεν τους κατατάσσει στους Πετσωμένους μιλούν με στελέχη του Σύριζα και μένουν εμβρόντητοι από την ειλικρίνεια της σιγουριάς τους. «Ρε σεις, αυτοί είναι βέβαιοι ότι θα κερδίσουν», μας πληροφορούν.

Μέχρι τα σήμερα, ξέραμε ότι ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος είναι νεκροί οικονομικοί μήνες. Ο κόσμος κάθεται σπίτι του γιατί κρυώνει, το χρήμα που διαθέτει φεύγει στο πετρέλαιο, ότι ήταν να ψωνίσει το ψώνισε έναν μήνα πριν στις γιορτές, τουρίστες δεν κυκλοφορούν στους δρόμους. Ως και τα κανάλια, αντί για κανονική διαφήμιση παίζουν φθηνό τηλεμάρκετιγκ περιμένοντας τις καλύτερες πρώτες μέρες της άνοιξης. Σωστά τα γράφω; Αμ δε. Σας προτρέπω να πάτε μια Σαββατοκυριακάτικη ή έστω ημερήσια εκδρομή ως τους κοντινούς προορισμούς από την Αθήνα.

Καθώς οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να μιλήσουν για τα πολιτικά γύρω από το τραπέζι της Ημέρας των Ευχαριστιών αυτή την εβδομάδα, είναι μια καλή στιγμή να μοιραστούμε κάτι αρκετά θετικό για το μέλλον της πολιτικής.

Μου το είπε φίλος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (ναι, έχω και τέτοιους) που θα είναι υποψήφιος κάπου στην Αττική. «Οι δημοσκοπήσεις δεν πιάνουν την νεολαία, την ηλικιακή ομάδα από 17 μέχρι 29 χρονών. Αυτοί ούτε σε σταθερό τηλέφωνο βρίσκονται για να ερωτηθούν, αλλά κι αν κατά τύχη βρεθούν δεν θα απαντήσουν ποτέ σε κάποιον που θα δηλώσει δημοσκόπος. Δεν τους γουστάρουν. Άρα, ας μην πανηγυρίζει η ΝΔ, δεν έχει πραγματική εικόνα.»

Εκφράσεις, όπως είναι η «αλίευση ψήφων», το «κυνήγι των ψήφων» και η «δεξαμενή ψήφων», συναντώνται πολλές φορές στην πολιτική αντιπαράθεση. Κύριος στόχος των κομμάτων είναι η διεκδίκηση των κρίσιμων ψήφων που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις, που προέρχονται από ψηφοφόρους του ευρύτερου κεντρώου χώρου, οι οποίοι πότε μετακινούνται προς τα δεξιά και πότε προς τα αριστερά. Το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα προσεγγίσουν αυτούς τους ψηφοφόρους ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Τα πρώτα δείγματα γραφής από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απογοητευτικά.

Το διακύβευμα των επόμενων εκλογών είναι από τα πλέον κρίσιμα των τελευταίων ετών. Τόσο η κατάσταση στη χώρα όσο και η διεθνής συγκυρία έχουν διαμορφώσει εκρηκτικές συνθήκες που απαιτούν τολμηρές αποφάσεις και ριζοσπαστικές λύσεις. Αυτή τη φορά (ή τις φορές, αν χρειαστεί) θα πρέπει να δώσουμε δύσκολες απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα.

Τις εκλογές κάθε φορά τις κρίνουν οι ψηφοφόροι του κέντρου. Όσοι χωρίς έντονες κομματικές προσκολλήσεις, ζητούν πρωτίστως σοβαρότητα, σταθερότητα, αποτελεσματικότητα, κοινωνική δικαιοσύνη. Όλοι αυτοί ζυγίζουν την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια για μία Ελλάδα ευρωπαϊκή; Ή θέλουμε μία Ελλάδα ασταθή και ακυβέρνητη; Το δίλημμα θα τίθεται όλο πιο ξεκάθαρα, <b>όπως γράφει με άρθρο του στο Liberal o υπ. Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης.</b>

Η υποτίμηση του ακροδεξιού και λαϊκιστικού κινδύνου οδήγησε ένα κρίσιμο κομμάτι των δημοκρατικών ψηφοφόρων στην αποχή από τη κάλπη και έφερε τη Γαλλία στο χείλος της ακυβερνησίας. Στις ίδιες δύσκολες διεθνείς συνθήκες, θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές στην Ελλάδα. Η χώρα δεν θα αντέξει μια ενδεχόμενη ακυβερνησία, λίγο μετά την έξοδό της από την «εντατική» της εποπτείας. Τα μηνύματα της Γαλλίας ας δώσουν την απάντηση στο δίλημμα των ελλήνων ψηφοφόρων.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Ένας Τσίπρας που έχει την ήττα στο τσεπάκι, συμφέρει μόνο τον Ανδρουλάκη. Τον Κυριάκο δεν τον βολεύει καθόλου. Αν δεν είναι (θεωρητικώς έστω) ζωντανή η πιθανότητα να ξαναδούμε τον Αλέξη στο Μαξίμου, τον Πολάκη στο υπουργείο Υγείας και τον Παππά στο υπουργείο Τύπου, τότε το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» δεν υπάρχει. Και δίχως αυτό, ξεχάστε την αυτοδυναμία της ΝΔ. Ο φόβος φυλάει τα έρημα, η χαλαρότητα τα βγάζει να βολτάρουν στα λιβάδια.