Ήταν η πρώτη φορά στην ενεργειακή μας ιστορία που η ηλιακή και αιολική ενέργεια κάλυψε το 50% του ρεύματος που καταναλώσαμε ως χώρα. Συνέβη τον Μάιο.
Επί 21 ώρες, η παραγωγή ενέργειας από αιολικά και φωτοβολταϊκά υπερέβη το 90%. Ενώ για δύο συνεχόμενες μέρες (6 -7 Μαίου) και για επτά ώρες, υπερκάλυψε τη ζήτηση, δηλαδή ξεπέρασε το 100%.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η Ελλάδα εξάγει πλέον πράσινη ενέργεια. Συνέβη για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2022 όταν εξάγαμε επί πέντε συνεχείς ώρες ενέργεια από ήλιο και άνεμο, επαναλήφθηκε τον Φεβρουάριο και έκτοτε πραγματοποιείται όλο και συχνότερα.
Γίναμε ξαφνικά μεγάλοι εξαγωγείς ενέργειας, όπως οι Δανοί και οι Γερμανοί και θα λύσουμε το πρόβλημα της Ευρώπης; Όχι, βέβαια, ωστόσο η αρχή έγινε και αποδέκτες είναι οι γείτονες μας στα Βαλκάνια.
Ο μεγάλος στόχος έχει ορίζοντα δεκαετίας, απαιτεί νέα δίκτυα, πολλές μπαταρίες, τεχνολογίες αποθήκευσης, δηλαδή κεφάλαια. Αποτελεί ωστόσο είδηση ότι η Ελλάδα μπορεί να καλύπτει πλήρως για κάποιες ώρες τις ανάγκες της με τα φθηνά αιολικά και φωτοβολταικά και να εξάγει το περίσσευμα.
Και αν αληθεύουν τα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας ότι χωρίς τις επιπλέον ποσότητες ανανεώσιμών, οι τιμές ρεύματος στην Ευρώπη θα ήταν 10% υψηλότερες το 2022, τότε είναι προφανές πως στο μέλλον θα πέσουν κι άλλο στην Ελλάδα.
Όταν θα μπουν στο παιχνίδι τα μεγάλα υπό κατασκευή φωτοβολταϊκά στα λιγνιτωρυχεία της Δυτικής Μακεδονίας, τα έργα στις Κυκλάδες όπου φυσάει και έχει ήλιο 11 στους 12 μήνες το χρόνο και η Κρήτη, μετά την πρόσφατη πόντιση του υποβρυχίου καλωδίου 1.350 χλμ και κόστους 1 δισ, για τη διασύνδεσή της με την Αττική. Στα κρητικά βουνά, υπάρχουν σημεία όπου η μέση ταχύτητα του ανέμου ξεπερνά τα 8,5 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, μια από τις καλύτερες αιολικές επιδόσεις στον κόσμο.
Το ενεργειακό και περιβαλλοντικό ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό για να μην έχει συζητηθεί καθόλου ούτε σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Να μην έχει εξηγηθεί στην κοινωνία το πολλαπλό όφελος των ανανεώσιμων και να υπάρχουν ακόμη κόμματα που επίσημα στηρίζουν τις ΑΠΕ, ανεπίσημα, τα στελέχη τους πρωτοστατούν σε κάθε εκδήλωση εναντίον τους.
Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, το οποίο κλήθηκαν να μας εξηγήσουν ξανά τα στελέχη του την περασμένη εβδομάδα, τίθενται δύο αντιφατικοί στόχοι: Η κλιματική ουδετερότητα της χώρας ως το 2045 και το 50% των νέων αδειών ΑΠΕ να δοθεί σε ενεργειακές κοινότητες και σε αυτοπαραγωγή, δηλαδή στους μικρούς.
Δίχως όμως έργα μεγάλης κλίμακας, ικανά να χρηματοδοτηθούν και να υλοποιηθούν, η Ελλάδα δεν πρόκειται να πετύχει κλιματική ουδετερότητα, δηλαδή απεξάρτηση από τα πετρελαιοειδή και τον λιγνίτη, υπέρ του οποίου ήταν μέχρι πρότινος ο ΣΥΡΙΖΑ, προτού αγαπήσει ξαφνικά τις ΑΠΕ.
Το ευχάριστο είναι ότι η κοινωνία δείχνει πως αλλάζει. Και μαζί με την αποδοκιμασία των αφηγημάτων άνευ ουσίας δείχνει να αποδοκιμάζει και την παράνοια που επικρατεί για δεκαετίες στον συγκεκριμένο χώρο.
Τόσο των κομμάτων, όσο και εκείνων που έχτισαν καριέρες ως «οικολόγοι» και κατ’ επάγγελμα προστάτες του φυσικού περιβάλλοντος, αντιδρώντας σε κάθε προσπάθεια αλλαγής του ενεργειακού μείγματος της χώρας.
Ισως να είναι συμπτωματικό, ωστόσο ανθρωποι του χώρου των αιολικών διαπιστώνουν πως έχει καιρό να εμφανιστεί κάποια νέα, σοβαρή περίπτωση εναντίωσης από συλλογικότητες κατά των ΑΠΕ.
Εντασης ανάλογης με εκείνες στο Ασκιό της Κοζάνης, στο Παναχαϊκό, τον Ευρύμανθο, τη Σκύρο, τα Κύθηρα, την Τήνο, μερικές μόνο από τις πολλές περιπτώσεις των τελευταίων ετών όπου τα τοπικά κινήματα είχαν τη στήριξη ή την ανοχή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Καταγράφονται ενδείξεις ωρίμανσης των τοπικών κοινωνιών ως προς την στάση τους για τις «πράσινες» επενδύσεις, κάτι που μένει φυσικά να αποδειχθεί στις δημοτικές εκλογές του φθινοπώρου.
Σαν να δημιουργείται μια προϋπόθεση που εξέλιπε. Η μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσει η χώρα την μεγάλη πηγή πλούτου που διαθέτει και να πετύχει νέα ιστορικά ρεκόρ, όπως αυτό του Μαίου, ανεμπόδιστα, χωρίς τις τρικλοποδιές που βάζουν οι κατ' επάγγελμα «ευαίσθητοι» στα περιβαλλοντικά.
Αν ακολουθήσουμε την κοινή λογική, η ανάπτυξη των πράσινων επενδύσεων είναι ήπια και κυρίως εξηγηθούν εξαντλητικά στις τοπικές κοινωνίες τα οφέλη τους, ίσως την επόμενη τετραετία να τελειώσει αυτό το αστείο με τις αντιδράσεις κατά των ΑΠΕ.
Και η συζήτηση που θα ανοίξει η νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές για το νέο Ειδικό Χωροταξικό των ΑΠΕ που θα ορίζει σε ποιες περιοχές επιτρέπονται και που απαγορεύονται τα έργα, να διεξαχθεί σε λιγότερο «πολεμικό» κλίμα απ' ότι στο παρελθόν.
