Πώς είναι να χάνει κανείς το ιδεολογικό ιερό τοτέμ του; Στην Ελλάδα συνέβη με την Αριστερά στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής. Κοιτώντας πίσω στις πολιτικές με κοινωνικό πρόσημο που ασκήθηκαν από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αντιλαμβάνεται κανείς πως ειδικά στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής αντιμετωπίστηκαν ζητήματα δεκαετιών από μια -κατά τον ΣΥΡΙΖΑ- «ανάλγητη νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση».
Η Αριστερά «κλονίστηκε» από την υφαρπαγή της κοινωνικής της ατζέντας και για αυτό η ένταση των αντιδράσεων της ήταν υπέρμετρα μεγαλύτερη στο κομμάτι της κοινωνικής πολιτικής συγκριτικά με άλλες πτυχές του προγράμματος της Κυβέρνησης που υλοποιήθηκαν την τελευταία τετραετία.
Η Αριστερά «θύμωσε» που τελειώσαμε οριστικά με το μεγαλύτερο πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης που ακούει στο όνομα «εκκρεμείς συντάξεις» γιατί πολύ απλά έχασε έναν από τους λόγους για τους οποίους κατέβαιναν στους δρόμους και τις πλατείες εκείνοι που πουλούσαν κοινωνική ευαισθησία με τη σέσουλα! Με τις σύγχρονες και «εκτός του κουτιού» πρωτοβουλίες που λάβαμε, πετύχαμε μέσα σε 24 μήνες να εκδοθούν πάνω από 510.000 εκκρεμείς κύριες συντάξεις οι οποίες βάλτωναν για μήνες ή και χρόνια, με τους πολίτες να αναμένουν καρτερικά την έκδοσή τους.
Αντιμετωπίσαμε σε μεγάλο βαθμό και το ζήτημα των εκκρεμών επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ, θέσαμε σε λειτουργία τη γραμμή 1555 όπου αποκατέστησε των δίαυλο επικοινωνίας των πολιτών με τον ΕΦΚΑ και το Υπουργείο Εργασίας, μειώσαμε τους χρόνους έκδοσης μιας σύνταξης από τους 19 μήνες που χρειάζονταν το 2019 σε μόλις 60 ημέρες κατά μέσο όρο για τις νέες αιτήσεις συνταξιοδότησης. Τέτοιες μεταρρυθμίσεις κλείνουν εστίες κοινωνικών εντάσεων που η Αριστερά παραδοσιακά ήθελε για να συντηρεί το ιδεολογικό ιερό τοτέμ της σε περίοπτη θέση.
Η Αριστερά «εξοργίστηκε» που οι «κακοί δεξιοί» προχώρησαν για πρώτη φορά έπειτα από 12 χρόνια σε σημαντική ενίσχυση του εισοδήματος 2,5 εκατομμυρίων συνταξιούχων. Δεν αναφέρομαι μόνο στην αύξηση των συντάξεων κατά 7,75% αλλά και σε μια σειρά άλλων ενισχύσεων του εισοδήματος τους όπως η κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, οι αυξήσεις από τα βελτιωμένα ποσοστά αναπλήρωσης του ν. Βρούτση για εκείνους που έχουν πάνω από 30 χρόνια ασφάλισης, οι έκτακτες ενισχύσεις των 250 ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους και φυσικά η ενίσχυση έως 300 ευρώ σε όσους έχουν προσωπική διαφορά που κληρονόμησαν από τον ν. Κατρούγκαλου.
Με τις 3 μόνιμες αυξήσεις και τις δυο έκτακτες ενισχύσεις ΟΛΟΙ οι συνταξιούχοι είδαν βελτίωση των αποδοχών τους εν μέσω πρωτόγνωρων εισαγόμενων πληθωριστικών πιέσεων. Αυτές δεν άρεσαν στην Αριστερά και σε όσους επικαλούνται το επιχείρημα ότι την εκπροσωπούν. Ίσως, γιατί δεν πρόλαβαν να τις δώσουν οι ίδιοι…
Η Αριστερά «ξαφνιάστηκε» που οι «κακοί νεοφιλελεύθεροι δεξιοί» προχώρησαν στη θέσπιση της άδειας πατρότητας 14 ημερών, στην επέκταση της ειδικής άδειας προστασίας μητρότητας από τους 6 στους 9 μήνες και στον ιδιωτικό τομέα και στη θέσπιση της Ψηφιακής Κάρτας Εργασίας που διασφαλίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και της 4ήμερης εργασίας χωρίς την απώλεια εισοδήματος για τους μισθωτούς.
Η Αριστερά «πανικοβλήθηκε» που η «ανάλγητη δεξιά Κυβέρνηση Μητσοτάκη» εφάρμοσε για πρώτη φορά στη χώρα μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για τα άτομα με αναπηρία. Δημιουργήθηκαν τα Ψηφιακά ΚΕΠΑ καταργώντας τις πολλαπλές επισκέψεις και την ταλαιπωρία των ανθρώπων στα κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας. Καταργήθηκε η υποχρέωση επανεξέτασης για μη αναστρέψιμες παθήσεις. Ικανοποιήθηκε μια πάγια ανάγκη του αναπηρικού κινήματος που είναι η Ψηφιακή Κάρτα Αναπηρίας. Υλοποιήθηκε η υπηρεσία του Προσωπικού Βοηθού, η επιχορήγηση και υλοποίηση έργων προσβασιμότητας για ΑμεΑ, η θεσμοθέτηση προγραμμάτων υποστηριζόμενης απασχόλησης για ΑμεΑ και πολλά άλλα.
Η Αριστερά κοίταζε αμήχανα που η Κυβέρνηση αυτή θέσπισε το επίδομα τοκετού ύψους 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται στη χώρα. Που εστίασε στην προστασία της γυναίκας και ειδικά της εργαζόμενης μητέρας μέσα από το Πρόγραμμα «Νταντάδες της Γειτονιάς», τη δημιουργία χώρων φύλαξης βρεφών σε επιχειρήσεις, το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων 2021-2025 κλπ.
Η Αριστερά έμεινε σιωπηλή που πάρθηκαν για πρώτη φορά σοβαρές και όχι επιδοματικού χαρακτήρα πολιτικές για την καταπολέμηση της φτώχειας και που η ανεργία μειώθηκε 6 μονάδες σε 3,5 χρόνια. Και που σταθερά τα τελευταία χρόνια οι νέοι επιστήμονες που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν τον καιρό των μνημονίων τώρα επιστρέφουν για να συμβάλλουν στην ανάπτυξη και την πρόοδο της πατρίδας μας.
Η επιτυχία της Κυβέρνησης στο πεδίο της Κοινωνικής Πολιτικής είναι αδιαμφισβήτητη και ίσως μεγαλύτερη από εκείνη που περιμέναμε ότι θα είχαμε. Αποδείξαμε πως η άσκηση ουσιαστικής κοινωνικής πολιτικής δεν αποτελεί θεωρητικό προνόμιο ενός κόμματος ή μιας πολιτικής σχολής σκέψης. Μέχρι το 2019 ακούγαμε τη «θεωρία» να φωνασκεί. Τα τελευταία 4 χρόνια είδαμε την πράξη να θριαμβεύει και να αποστομώνει όσους έχτισαν καριέρες πάνω στο δήθεν μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας. Η Αριστερά δεν μπορεί πλέον -με αποδείξεις - να κατέχει το προνόμιο της κοινωνικής ευαισθησίας.
Ίσως, πρέπει να αναζητήσουν αλλού ένα καινούργιο ιερό τοτέμ…
* Ο Όμηρος Τσάπαλος είναι ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΕΦΚΑ και υποψήφιος Βουλευτής Α΄ Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία.
