Θα περιμέναμε να ακούσουμε σε αυτή τη μακρά προεκλογική περίοδο πως θα αυξήσουμε τον πλούτο στη χώρα και όχι πως θα αυξήσουμε τους φόρους! Αλλά δεν ακούσαμε κάτι σχετικό. Ούτε μια πρόταση για το πως θα κερδίσουμε επενδυτές από τους ανταγωνιστές μας στα Βαλκάνια. Για το πως θα αναπτύξουμε την αγροτική Οικονομία. Τι θα κάνουμε για τη βιομηχανία. Πως θα αξιοποιήσουμε σωστά τη ζήτηση που έχει το ελληνικό τουριστικό προϊόν. Λεπτομέρειες…
Και μην πει κάποιος για τα προγράμματα των κομμάτων. Αλίμονο αν τα έχουν διαβάσει και εκείνοι που τα έχουν γράψει. Στην πραγματικότητα σε αυτές τις εκλογές δεν συζητήθηκε κάτι που να αφορά τη ζωή μας. Δεν υπήρξε διάλογος, δεν υπήρξε κάτι καινούργιο που να μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης. Οι μονομάχοι και κυρίως οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης περιορίστηκαν σε συζητήσεις για το ποιος είναι ο πιο αυθεντικός εκφραστής του Ανδρέα Παπανδρέου, για το αν θα έπρεπε να είναι πρωθυπουργός ο Κανένας. Πράγματα που ενδεχομένως απασχολούσαν τους ίδιους, αλλά όχι τον ελληνικό λαό. Κι αυτό αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα των εκλογών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε απ’ αυτή τη σκοπιά ένα «εύκολο» έργο. Δεν χρειάστηκε να ιδρώσει για να αποδείξει ότι απέχει πολύ από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Κάθε φορά που οι πολιτικοί του αντίπαλοι μιλούσαν έδειχναν ότι σε αυτές τις εκλογές κατέβηκαν ξυπόλητοι στα αγκάθια, απέναντι σε έναν Κυριάκο Μητσοτάκη που έπρεπε απλά να προβάλλει τα πεπραγμένα του.
Τόσο μπορούν ή εκτίμησαν λάθος την κατάσταση; Το πιο πιθανό είναι ότι η αντιπολίτευση αυτοπαγιδεύτηκε στα συνομωσιολογικά σενάρια περί κυβέρνησης ειδικού σκοπού. «Αγόρασε» τις εκτιμήσεις ή καλύτερα τις επιθυμίες ενός κομματιού της λεγόμενης άρχουσας τάξης που δεν ήθελε μια δεύτερη τετραετία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή θεωρούσε ότι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά η μοιρασιά των έργων του Ταμείου Ανάκαμψης. Αποδείχτηκε ότι το κάρο μπήκε μπροστά από τ΄ άλογο…
Η ουσία, πάντως, παραμένει: Ουσιαστική πολιτική συζήτηση δεν έγινε. Ακόμη και η συζήτηση για τους φόρους αναλώθηκε σε μια στείρα αντιπαράθεση. Κι αυτό ήταν λογικό αφού προήλθε από μία καταδρομική επιχείρηση του ΠΑΣΟΚ για να αποδείξει σε ένα κομμάτι των ψηφοφόρων ότι εχθρός του παραμένει σταθερά το κέρδος. Μία αντίληψη, πάντως, που την είχε εγκαταλείψει ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου…
Και το ερώτημα είναι εύλογο: Έτσι θα συνεχίσουμε; Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και όχι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάρει αυτοδυναμία! Η συζήτηση που άνοιξε μετά τις πρώτες εκλογές από την αντιπολίτευση για το πως θα χαθεί η… αυτοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη, δείχνει ότι η αντιπολίτευση δεν έχει μάθει κάτι από την ψήφο των πολιτών…
Θανάσης Μαυρίδης
