Ας πάρουμε ως παράδειγμα τις εξαγγελίες για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Υπάρχει η δέσμευση του άρθρου 16. Υπάρχει και η λύση της «παράκαμψης» με διακρατικές συμφωνίες. Η ίδια λύση υπήρχε και χτες. Με την διαφορά ότι η «προηγούμενη κυβέρνηση» δεν το τόλμησε. Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη το προχωράει.
Είναι σαφές ότι οι υποθέσεις των υποκλοπών και του δυστυχήματος των Τεμπών άφησαν το αποτύπωμά τους. Η πολιτική «ζημιά» μπορεί να προκληθεί ανά πάσα στιγμή και από παράγοντες που δεν τους υπολογίζει κανείς. Κι αν οι υποκλοπές είχαν ως «ηθικό δίδαγμα» να μην αφήνει ένας πρωθυπουργός κάποιο κέντρο στο εσωτερικό της κυβέρνησής του να αυτονομηθεί, το δυστύχημα των Τεμπών έδειξε σε όλους πόσα πολλά πράγματα πρέπει να αλλάξουν ακόμη στη χώρα. Η απλή διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων δεν είναι αρκετή για να μην έρθουμε αντιμέτωποι με μία ανάλογη τραγωδία.
Η μεγάλη εκλογική νίκη του έδωσε έναν αέρα. Σύμφωνοι! Και την ίδια ώρα ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε τη στείρα αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Θα συμφωνήσουμε και πάλι. Υπό αυτές τις συνθήκες θα μπορούσε ο κ. Μητσοτάκης να απολαύσει τη νίκη του και να περάσει μια ήρεμη διετία. Επειδή δεν προβλέπεται να έχει ανασυγκροτηθεί νωρίτερα το στρατόπεδο των ηττημένων. Αλλά δεν επέλεξε αυτό τον δρόμο κι όχι μόνο γιατί δεν παίζει βιντεοπαιγνίδια. Η επιλογή του είναι επιλογή σύγκρουσης. Σύγκρουσης με όλα εκείνα που ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό στην καθημερινότητά του και κρατούν δέσμια τη χώρα σε συνθήκες που ταιριάζουν περισσότερο σε χώρες που δε φημίζονται για την προσήλωσή τους στα δυτικά πρότυπα ζωής.
Η αλήθεια είναι ότι τα εκλογικά αποτελέσματα δημιούργησαν μια μεγάλη ευκαιρία. Η νίκη της ΝΔ είναι από τις μεγαλύτερες (αν όχι η μεγαλύτερη) που σημειώθηκε στη μεταπολίτευση, έπειτα από εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Την ίδια ώρα οι δυνάμεις του λαϊκισμού υπέστησαν μια συντριπτική ήττα. Ποιες άλλες καλύτερες συνθήκες θα έβρισκε μια φιλελεύθερη κυβέρνηση για να εφαρμόσει τις δικές της πολιτικές;
Με αυτή τη νοοτροπία ο κ. Μητσοτάκης βάζει πλώρη για την τρίτη τετραετία! Επειδή η χώρα έχει ανάγκη να αλλάξει και γι αυτό χρειάζεται ένας πρωθυπουργός που να μην υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Χρειάζεται αυτός ο «άλλος Μητσοτάκης».
Θανάσης Μαυρίδης
