Ας πούμε ότι επιβεβαιώνονται οι δημοσκοπήσεις και ο Αλέξης Τσίπρας χάνει πανηγυρικά και αυτή την εκλογική μάχη. Ξέρουμε τι θα συνέβαινε τότε σε ένα δημοκρατικό κόμμα: Θα άλλαζε ηγεσία. Κάτι που είναι άγνωστο αν θα συμβεί στον ΣΥΡΙΖΑ ή αν αυτό οδηγηθεί μοιραία σε διάσπαση, όπως συνήθως συμβαίνει στα αριστερά κόμματα. Ο Αλέξης Τσίπρας, έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι το ισχυρό χαρτί της αριστεράς και έχει εξελιχτεί σε μεγάλο βαρίδι…
Με μία άλλη ηγεσία της αριστεράς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ δε θα περνούσαν καλά. Με μία άλλη αντιπολίτευση, οι εκλογές θα μπορούσαν να είναι και ντέρμπι. Αλλά δε συμβαίνει το ένα και δεν πρόκειται να συμβεί το άλλο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αισθανθεί πραγματική πίεση από την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι οι εκλογές δε θα είναι ντέρμπι.
Τουλάχιστον ως προς τη διαφορά του πρώτου και του δεύτερου κόμματος. Η πιθανότητα «ατυχήματος» που μπορεί να οδηγήσει σε μια κυβέρνηση των ηττημένων είναι ακόμη υπαρκτή. Αλλά ποια κυβέρνηση ηττημένων θα μπορέσει να σταθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει επικρατήσει κατά κράτος του Αλέξη Τσίπρα;
Η προοπτική της ήττας του Αλέξη Τσίπρα είναι ορατή και αυτό έχει αρχίσει να το «χωνεύει» ο ίδιος. Η προεκλογική εκστρατεία του είναι από τις χειρότερες που έχουμε ποτέ συναντήσει και μοιάζει να έχει στόχο τη διαχείριση των νέων εσωκομματικών ισορροπιών που θα προκύψουν μετά τις εκλογές και όχι αυτή καθαυτή την εκλογική μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη. Σαν να είναι κάποιος έτοιμος να παραδεχτεί την ενοχή του σε μια δίκη και να διαπραγματεύεται με την έδρα (το εκλογικό σώμα) την ποινή.
Οι ενδείξεις λένε ότι ο κ. Τσίπρας δε σκοπεύει να εγκαταλείψει ούτε κι αν το κόμμα του βρεθεί κάτω από το 30%. Γι αυτό και αρχίζουν να μιλάνε για παντοκρατορία του Κυριάκου Μητσοτάκη στα μέσα και κατηγορούν τους δημοσκόπους ότι αλλοιώνουν την πραγματική εικόνα. Προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ανάχωμα, ότι σε περίπτωση μεγάλης ήττας δε θα ευθύνεται η ηγεσία του κόμματος.
Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αρχίζει και κτίζεται ένα αφήγημα ότι η εξουσία θα πέσει αργά η γρήγορα ως ώριμο φρούτο στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα. Αν όχι τώρα, τότε μετά από τις ευρωεκλογές. Και αν όχι και πάλι τότε, σίγουρα σε κάποια άλλη δεδομένη στιγμή.
Η ΝΔ βρήκε με έναν μαγικό τρόπο έναν καλό «χορηγό». Αυτό της δίνει μία αίσθηση σιγουριάς για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, επειδή αυξάνονται με αυτό τον τρόπο οι πιθανότητές της στις εκλογικές αναμετρήσεις. Ταυτόχρονα όλο αυτό κρύβει και μια παγίδα: Την αίσθηση ότι ο αντίπαλος είναι εύκολα αντιμετωπίσιμος.
Αυτή η ηγεσία της αριστεράς αντιμετωπίζεται πράγματι με μία σχετική ευκολία. Με μία άλλη ηγεσία στην αριστερά (ας πούμε με άρωμα γυναίκας) τα πράγματα δε θα είναι τόσο εύκολα. Το θέμα είναι αν θα φτάσουμε στην εκλογή μιας νέας ηγεσίας. Αν θα μπουν, δηλαδή, δύσκολα στη ΝΔ σε πρώτο χρόνο ή σε δεύτερο. Στο τέλος, πάντως, δε θα αποφύγει τα δύσκολα. Δε θα έχει για πάντα αντίπαλό της τον Αλέξη Τσίπρα, ούτε τον Νίκο Ανδρουλάκη...
Θανάσης Μαυρίδης
